گزیده سخن مقام معظم رهبری با مردم اصفهان در روز عید قربان
با نشستن و خوردن و خوابیدن و تکیه‌ى به بیگانه کردن و هوى و هوس را در زندگى حاکم کردن، هیچ ملتى به جائى نخواهد رسید. کسانى که وقتى صحبت دفاع مقدس میشود، منفى‌بافى میکنند؛ وقتى صحبت شهادت میشود، نیش‌زنى میکنند؛ وقتى بحث جانباز و ایثارگر پیش مى‌آید، چهره در هم میکشند؛ وقتى بحث پیشرفتهاى علمى و شکستن مرزهاى علم پیش مى‌آید، لبخند تمسخر میزنند؛ وقتى بحث سانتریفیوژهاى مجموعه‌ى غنى‌سازى هسته‌اى پیش مى‌آید، سر تکان میدهند و میگویند امکان ندارد، اینها از حرکت یک ملت چیزى نمی فهمند. تربیت‌شده‌هاى تربیت غلط و اخلاق فاسد طاغوتى چیزى از تأثیر ایمان و حرکت و جهاد نمیفهمند.
یک ملت وقتى معتقد به جهاد شد، در همه‌ى میدانها پیشرو است. جهاد فقط تفنگ به دست گرفتن نیست؛ جهاد این است که انسان خود را همیشه در میدان حرکت و مبارزه با مانعها و مانع‌تراشها ببیند، احساس تکلیف کند، احساس تعهد کند؛ این میشود جهاد؛ جهاد اسلامى این است. جهاد گاهى با جان است، گاهى با مال است، گاهى با فکر است، گاهى با دادن شعار است، گاهى با حضور در خیابان است، گاهى با حضور در پاى صندوق رأى است؛ این میشود جهاد فى‌سبیل‌اللَّه؛ و این است که یک ملت را رشد میدهد، طراوت میدهد، تازگى میدهد، امید میدهد و یک ملت پیش میرود.
خوب، حالا مبارزه‌ى با این ملت چگونه ممکن است؟ آن جبهه‌ى ضد اسلامى و ضد انقلاب اسلامى و ضد نظام اسلامى که در دنیا به وجود آمد، میخواهد با یک چنین پدیده‌ى عظیمى مبارزه کند. چه جورى میتواند مبارزه کند؟ با جنگ امکان ندارد - امتحان کردند، دیدند - با تهدید به جنگ و تهدید نظامى امکان ندارد، با تحریم امکان ندارد. کسانى که خیال میکنند میتوانند ملت ایران را با تحریم به زانو در بیاورند، آب در هاون میکوبند. ملتى که امید دارد، ایمان دارد، میداند دارد چه کار میکند، این ملت را که با تهدید نمیشود به عقب‌نشینى وادار کرد.
براى مقابله‌ى با یک چنین ملتى، ایجاد شکاف در میان ملت، به جان هم انداختن آحاد ملت، فاصله ایجاد کردن بین توده‌ى عظیم مردمى کشور با مسئولین، ایجاد سوءظن، ایجاد بگومگو بر سر قضایاى هیچ و پوچ. یکى از مهمترین اقلام دشمنى دشمنان با انقلاب اسلامى است؛ باید مراقب بود.
یکى از راههاى دیگر هم عبارت است از گستردن دستگاه فساد اخلاقى در جامعه. همه، بخصوص جوانها، خیلى مراقب باشند. فساد اخلاقى، انحطاط اخلاقى، متأسفانه به عنوان یک ابزار در خدمت هدفهاى سیاسى استکبار است؛ کمااینکه در بسیارى از مراکز عالم، براى ضایع کردن و نابود کردن یک ملت - و البته در کنارش پول درآوردن - مواد مخدر را هم به عنوان یک ابزار در خدمت اغراض سیاسى قرار میدهند. ملت ما، جوانهاى ما، مسئولین ما خیلى باید مراقب این چیزها باشند.
یک ملت وقتى از ایمان برخوردار بود، احساس میکند هیچ کار او ضایع نمیشود، از بین نمیرود و بیهوده و باطل نیست. به برکت ایمان، همه‌ى کارهاى انسان معنا پیدا میکند؛ این ایمان را باید حفظ کرد. امروز ملت ایران به توفیق الهى توانسته است دشمنى‌هاى گوناگون را ناکام کند. در دنیا اساس دشمنى جبهه‌ى ضد اسلام با جمهورى اسلامى، مسئله‌ى ایمان این نظام و این جمهورى و این ملت به ارزشهاى الهى است؛ سردمداران مادى این را برنمیتابند. دشمنى‌ها به خاطر پابندى به ارزشهاى الهى است. این یک طرف قضیه.
طرف دیگر قضیه هم این است که حرکت پیشرونده‌ى ملت ایران در طول این سى و دو سال، آنچه که بود، به برکت ایمان الهى و اعتقاد به همین ارزشهاست؛ این پایبندى را با استحکام فراوان حفظ کنید. بدانید این پیشروى ادامه پیدا خواهد کرد و به توفیق الهى و به حول و قوه‌ى الهى، آن دشمنى‌ها هم به هیچ نقطه‌اى نخواهد رسید و ملت ایران پیروز همه‌ى این ماجراها خواهد بود.

در جمع‏بندىِ توصیه‏هاى امام و شعارهاى امام و مطالباتى که ایشان از مردم، از مسئولان، از آحاد مسلمانان جهان داشته‏اند، دو پرچم برافراشته را در دست امام ملاحظه میکنیم. در حقیقت امام بزرگوارِ ما در این نهضت عظیمى که در کشورمان و در جهان اسلام به وجود آوردند، دو پرچم را بلند کردند و برافراشته نگاه داشتند: یک پرچم عبارت است از پرچم احیاء اسلام؛ به عرصه آوردن این قدرت عظیم و لایتناهى‏. پرچم دوم، پرچم عزت و سربلندى ایران و ایرانى.
در بعد اول که برافراشتن پرچم اسلام بود، این موجب شد که مسلمانان در همه‏ى جاى دنیا احساس هویت کردند؛ احساس شخصیت کردند... روشنفکران در دنیاى اسلام با امید تازه‏اى به میدان آمدند؛ همان شاعران و هنرمندان و نویسندگانى که با یأس حرف میزدند، احساس شکست میکردند، بعد از پیروزى انقلاب اسلامى، بعد از حرکت عظیم امام بزرگوار و ایستادگى‏هاى این ملت، روحیه‏ى‏شان عوض شد، لحن کلامشان و شعرشان و قلمشان تغییر پیدا کرد؛ رنگ امید به خود گرفت.
وجه دوم مربوط به عزت ایران و ایرانى است. اولین کار و مهمترین کارى که امام بزرگوار ما در این بخش دوم انجام داد، این بود که احساس حقارت را از ملت ایران گرفت و از روح آنها زدود؛ این خیلى مسئله‏ى مهمى است. ملت ما از صد و پنجاه سال پیش، صد سال پیش، بر اثر عوامل گوناگون، در خود احساس حقارت میکرد؛ خودکم‏بینى احساس میکرد؛ از جنگهاى دوران قاجار بگیرید و آن شکستهاى سخت و از دست دادن شهرهاى مختلف در زمان قاجار، تا بعد در دوران پهلوى، زمان رضاخان، آن دیکتاتورى و سرکوب سخت ملت، که مجال نفس کشیدن به کسى داده نمیشد؛ بعد در دوران بعد از پهلوى اول، زمان محمدرضا، با حضور آمریکائیها، با ایجاد سازمان امنیت و ساواک، با آن رفتار خشنى که با مردم میکردند، مردم احساس میکردند که هیچ توانى دیگر برایشان نمانده است.
از طرفى روشنفکران غرب‏زده که خیلى از آنها در دستگاه‏هاى حکومت ظالم حضور داشتند، با حرف خودشان و با عمل خودشان به مردم اینجور تفهیم کرده بودند که شما عرضه ندارید؛ عرضه‏ى هیچ کارى را ندارید؛ باید تقلید کنید. در علم تقلید کنید، در صنعت تقلید کنید، در فرهنگ تقلید کنید، در لباس تقلید کنید، در خوراک تقلید کنید، در حرف زدن تقلید کنید. حتّى کار را به جائى رساندند که یک وقتى گفتند: باید خط فارسى را تغییر بدهیم! ببینید چقدر یک ملت باید از استقلال و عزت نفس دور شده باشد که جرأت کنند کسانى بگویند خطّت را تغییر باید بدهید. خط فارسى که هزار سال میراث علمى ما با آن نوشته شده است، این را عوض کنیم، تغییر بدهیم، خط اروپائى‏ها را بیاوریم و از آنها تقلید بکنیم؛ کار را به این جا رسانده بودند. امام آمد این روح حقارت را گرفت و در طول پانزده سال نهضت امام تا پیروزى انقلاب و از روز پیروزى انقلاب به نحو دیگرى تا ده سال عمر بابرکت آن بزرگوار، دائم روح خودباورى را در این ملت دمید: شما میتوانید، ما میتوانیم، شما قادرید، شما بزرگید، شما قدرتمندید.
این خودباورى و اعتماد به نفس ملى یکى از دو رکن اساسى پیشرفت هر کشور است. یک رکن، امکانات مادى است، اما امکانات مادى کافى نیست. یک ملت ممکن است امکانات مادى زیادى هم داشته باشد، اما به رشد و ترقى و تعالى نرسد؛ نتواند یک ملت عزیز و قدرتمند بشود. پس امکانات مادى کافى نیست، مؤلفه‏هاى دیگرى لازم است؛ مؤلفه‏هاى معنوى. یکى از مهمترین این مؤلفه‏ها، همین خودباورى است، اعتماد به نفس است و اینکه یک ملت باور کند که میتواند.
امام ملت ما را به این باور رساند که میتواند بایستاد؛ میتواند مقاومت کند؛ میتواند کشور خود را آزاد کند؛ میتواند نظامى را که خود به وجود آورده است، با کمال قدرت این نظام را حفظ کند؛ میتواند در دنیا، در سیاستهاى بین‏الملل اثر بگذارد، که همین جور هم شد. این همان عزت ملى است... 

مسئله‏ى حساس و مهمى که دشمنان نظام اسلامى و دشمنان اسلام در مقابل آن درماندند و نتوانستند براى آن پاسخى پیدا کنند و علاجى به دست بیاورند، این است که در دنیاى اسلام، در میان این جمعیت عظیم کشورهاى اسلامى، همه‏ى متفکران، همه‏ى اندیشمندان، همه‏ى برجستگان دینى و دانشگاهى، نظام جمهورى اسلامى را یک پاسخ به دعوت اسلام و پرچم برافراشته‏ى اسلام را یک افتخار براى دنیاى اسلام دانستند.
متفکران دنیاى اسلام از اینکه یک نظام سیاسى بر اساس احکام قرآن و شریعت اسلامى، با استقلال و عزت کامل در این نقطه از جغرافیاى حساس خاورمیانه شکل گرفته است، احساس افتخار کردند و این را به خود ما در طول این سالهاى گذشته، متفکران، صاحبان اندیشه، علماى بزرگ، دانشگاهیان برجسته‏ى مؤمنى از کشورهاى عربى، از شمال آفریقا، از شبه‏قاره‏ى هند، از کشورهاى دوردست آسیا - کشورهاى مسلمان - تصریح کردند، به ما گفتند که ما به وجود جمهورى اسلامى افتخار میکنیم.
این توصیه‏ى ما به همه‏ى مردم کشور و همه‏ى قشرهاى فعال و آگاه و هوشیار کشور است: باید آگاهى‏ها را حفظ کنید. دشمن اگرچه که امروز مثل روزهاى اول انقلاب نیست که دیگر امید داشته باشد به اینکه میتواند ریشه‏ى این انقلاب را بزند؛ نه، آن روز امیدوار بودند بتوانند انقلاب را، جمهورى اسلامى را نابود کنند، امروز مأیوسند؛ چنین امیدى امروز ندارند، مى‏بینند این درخت تناور ریشه دوانده است؛ اما از کید آنها غافل نباید بود.
من به طور قاطع این را میگویم، متأسفانه در پشت مرزهاى غربى ما، آمریکائى‏ها مشغول توطئه‏اند، مشغول تروریست‏پرورى هستند. پول، سلاح، سازماندهى، تشکیلات به وسیله‏ى آمریکائى‏ها به طور مستقیم در پشت مرزهاى غربى کشور ما صرف میشود براى موذیگرى کردن و پنجه انداختن و معارضه کردن با نظام جمهورى اسلامى؛ باید بیدار باشیم.