آقای میرحسین موسوی در مناظره با آقای رضایی، سخن گفتن درباره دیگران را که حضور ندارند تا از خود دفاع کنند، نوعی بداخلاقی دانستند. حرف درستی بود، اما حیف که به حرف خود عمل نکرد!
زیرا متأسفانه خودش در آغاز و پایان همین مناظره، آقای احمدی نژاد را سخت مورد حمله قرار داده و با عباراتی توهین آمیز و اتهاماتی که امکان دفاع در این جلسه وجود نداشت، به جای بحث و مناظره با رقیب حاضر خود، انتقام شب گذشته را از رقیب غایب گرفت.
شگفت آور است که انسان این قدر کم یاد و هوش باشد که سخنی را بگوید و فورا آن را فراموش کرده و بر خلاف آن عمل نماید. شاید هم ....
وی در سخنرانی های خود، بسیار از صداقت دم می زند، ولی متأسفانه آن طور که معلوم است، بسیاری از سخنانش هم بر خلاف واقعیت است!
معروف است که دنیای سیاست (البته غیر خداییش) صداقت و انصاف را بر نمی تابد.