پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، تنها یک حادثه داخلی برای تغییر یک رژیم سیاسی نبود. بلکه همان‌گونه که بسیاری از دولتمردان آمریکائی، اسرائیلی و اروپائی در خاطرات خود از آن روزها تعبیر کرده‌‌اند، انقلاب از دیدگاه آنان « زلزله‌ای ویرانگر برای جهان غرب » بود.
گذشته از آنکه آمریکا مطلوبترین شرائط جغرافیائی، اقتصادی و نظامی را در یکی از حساسترین مناطق جهان، از دست می‌‌داد، امواج این انفجار بزرگ رژیم های وابسته به غرب را در کشورهای اسلامی و عربی، متزلزل و بیمناک کرده بود. پیام اصلی انقلاب اسلامی ماهیتی فرهنگی داشت و مبتنی بر اندیشه دینی و ارزش های معنوی بود.
پیروزی انقلاب اسلامی، به معنای صدور پیام و ارزش های آن و به حرکت در آمدن موجی از خیزش های رهایی بخش در کشورهای اسلامی و جهان سوم بود. مردم لبنان و فلسطین پیروزی انقلاب اسلامی ایران را جشن گرفتند و جهاد خویش را در شکلی نوین و ملهم از انقلاب اسلامی آغاز کردند.
انقلابی در جهان معاصر و در منطقه امن غربی ها پیروز شده بود که شعار اصلی آن « نه شرقی نه غربی » بود. نهضت امام خمینی (ره) در ایران مستقیماً با امپریالیسم آمریکا درافتاده بود و شکست را بر او تحمیل کرده بود و برای نخستین بار در عصر حاضر، دین را به عنوان عاملی حرکت‌زا در پهنه مبارزات ملت ها مطرح می‌ساخت.
چنین بود که از صبحدم 22 بهمن 1357 خصومت با نظام نوپای جمهوری اسلامی در پهنه‌ای گسترده آغاز شد. جبهه دشمنی ها را آمریکا رهبری می‌کرد و دولت انگلیس و دولت های اروپایی دیگر به همراه تمامی رژیم های وابسته به غرب، در آن مشارکت فعال داشتند.
اما امام ‌خمینی (ره) با همان منطقی که نهضت اسلامی را آغاز کرده بود، در اوج فتنه‌ها و فشارهای داخلی و خارجی، انقلاب را هدایت کرد و آن را با اراده خویش به دوره سازندگی و ثبات هدایت نمود. نهضتی که امام‌‌خمینی (ره) پرچمدار و پایه‌گذار آن بود، توانست غبار از چهره اسلام زدوده و سیمای حقیقی اسلام را پس از 14 قرن به جهان تشنه عدالت بنمایاند. به همین دلیل است که انقلاب اسلامی ایران در جهان اسلام به عنوان « انقلاب امام‌‌ خمینی » شناخته شده است.
نهضتی که در 22 بهمن 1357 به پیروزی رسید، امروزه برای بسیاری از ملت های جهان، چراغ راه زندگی است. مهمترین دستاوردهای این انقلاب در صحنه‌ بین‌المللی تاکنون به قرار زیر بوده است:
1. تجدید بنای تفکر انقلابی بر مبنای دین.
2. مطرح شدن اسلام به عنوان یک ایدئولوژی انقلابی.
3. تلفیق موفقیت آمیز رهبری سیاسی و مذهبی.
4. احیای اخوت اسلامی در میان مسلمانان جهان.
5. احیای روحیه گرایش به معنویت و ارزش های دینی در میان مسلمانان جهان.
6. احیای روحیه خودباوری و سلطه ستیزی در میان ملت ها.
7. منفعل شدن دولت ها و قدرت ها در برابر اراده ملت ها.
از این رو  باید از «22 بهمن» به عنوان سرفصلی برجسته در تاریخ سیاسی ایران و نقطه‌ عطفی در روند بیداری و مبارزات ملت ها یاد کرد.