همچنان در سخنان برخی مسؤولان، سکوت سران کشورهای اسلامی و مجامع بین المللی مطرح و محکوم می شود! در حالی که اصلا در مورد آنان سکوت معنا ندارد. کاری که آنان می کنند، سکوت نیست، بلکه همکاری با جنایتکار و متجاوز است. برای همین است که سران صهیونیست از مجامع بین المللی و به قول خودشان از مجامع جهانی خواسته اند که چند روز دیگر به آنان مهلت دهند تا به اهدافشان برسند. (اهدافی که خواست همان مجامع جهانی و سران کفر و خیانتکار است. یعنی: نابودی مقاومت مردم غزه)

سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان نیز در مصاحبه امروزش «بی حالی مفرط مجامع بین المللی» را مورد نکوهش قرار داده بود!!! کدام بی حالی؟

سکوت، آن است که همراهی با جنایتکار نداشته باشند ولی از جنایت او هم جلوگیری نکنند و سکوتشان (به قول سخنگوی وزارت خارجه) از سر بی حالی یا ترس و... باشد. ولی اگر با جنایتکار قرار گذاشته باشند که او جنایت کند و آنها با سکوتشان مانع هرگونه اقدام پیشگیرانه و یا بازدارنده از تجاوز او شوند؛ آیا باز هم سکوت و بی حالی مفرط، معنا دارد؟!!!

کاری که مجامع بین المللی و سران کشورهای عربی در حال حاضر انجام می دهند، همراهی و همیاری با صهیونیست های جنایتکار است و همه آنان در این جنایت کاری، شریکند و اگر روزی دادگاه عدلی برپا شود تمامی آنها باید به محاکمه و مجازات برسند.