شهادت مظلومانه امیرمؤمنان، امام علی علیه السلام، تسلیت باد

لوح سلیمانی

در جنگ جهانی اول (1916 میلادی) سربازان انگلیسی در دهکده کوچکی به نام «اونتره» در چند کیلومتری بیت المقدس یک لوح نقره ای پیدا کردند که حاشیه آن به جواهرات گرانبها مرصع شده و در وسط آن خطوطی به حروف طلایی نگارش یافته بود. چون آن را نزد فرمانده خود، میجر. ای. ان. گریندل، بردند، دریافت که این نوشته به زبان و خطی بسیار قدیمی است. این لوح به وسیله وی دست به دست گردید تا به رئیس ارتش بریتانیا، لیفتونانت، و گلدستون رسید و آنان لوح را به دست باستانشناسان بریتانیا سپردند. پس از پایان جنگ (1918میلادی) کمیته ای متشکل از اساتید شناخت زبان های باستانی از بریتانیا، آمریکا، فرانسه، آلمان و سایر کشورهای اروپایی درباره لوح به تحقیق و بررسی پرداختند و پس از چند ماه بررسی و تحقیق در سوم ژانویه 1920میلادی معلوم شد که این لوح مقدسی است به نام لوح سلیمانی و سخنانی از حضرت سلیمان پیامبر را در بر دارد که به الفاظ عبرانی قدیم نگارش یافته است.  ترجمه لوح به این شرح است:

الله

                                                             احمد                                       ایلی (علی)

باهتول (فاطمه)

                                                           حاسن (حسن)                            حاسین (حسین)

یاه احمد! مقذا = ای حمد! به فریادم برس.
یاه ایلی! انصطاه = یا علی! مرا مددی فرمای.
یاه باهتول! کاشئی = یا فاطمه! نظر مرحمت فرمای.
یاه حاسن! اضو مظع = یا حسن! کرم فرمای.
یاه حاسین! بارفو = یا حسین! خوشی بخش.
امو سلیمان صوه عئخب زالهلاد اقتا = این سلیمان اکنون به این پنج بزرگوار استغاثه می کند.
بذات الله کم ایلی = و علی قدرت الله است.

چون این خبر به اسقف اعظم انگلستان (Lord Bishop) رسید، فرمان محرمانه ای به کمیته مذکور نوشت که خلاصه اشت این است:

اگر این لوح در موزه گذاشته شود و در دید مردم قرار گیرد، اساس مسیحیت متزلزل خواهد شد و سرانجام خود مسیحیان جنازه مسیحیت را بر دوش بلند خواهند کرد و در قبر فراموشی دفن خواهند کرد. لذا بهتر آن است که لوح مذکور در رازخانه کلیسای انگلستان گذارده شود و جز اسقف و اهل سرّ، کسی آن را نبیند.

منابع:

کتاب، امام علی (ع) خورشید بی غروب، از محمد ابراهیم سراج، صفحه 218 تا 221
کتاب، علی (ع) و پیامبران، از حکیم سیالکوتی، صفحه 27 تا 34
و کتاب، Wonderful Stories Of Islam چاپ لندن، صفحه 249