آقای روحانی، رئیس جمهور، در جشن انتظار و امید:
1- دولت به معنای دولت همه مردم خواهد بود، دربرابر همه موافقان و حامیان و حتی مخالفان سر تکریم و تعظیم فرود می‌آورد. در این دولت و حامیان آن اگرچه گروهی با زبان تکریم با دولت سخن نگویند اما پاسخ ما با آنها با زبان ادب، کرامت و احترام خواهد بود.
2- ملت ما سال گذشته دربرابر مولا و امامش در انتخابات سرفرود آورد و دربرابر خرافه‌گران از امام عصر عذر خواهی کرد.
3- مگر چه چیزی گفته‌ایم که برخی امروز برآشفته‌اند. ما تنها گفتیم فرهنگ از آن مردم است و مردم برای تعالی فرهنگ خود قدم بردارند... مگر قرار است کسی فرهنگ را در کپسول بریزد و آنرا در نسخه بنویسد تا آن را از داروخانه تهیه کنیم. گویی عده‌ای هنوز در دوران حجر می‌اندیشند و فکر می‌کنند. دولت در این راه مصمم است چه کسی خوشش بیاید یا نیاید!
4- اعتدال یعنی از افراط در دشمنی و تفریط در دوستی پرهیز کنیم. اعتدال یعنی راهی میان افراط در طرد دیگران و تفریط در جذب مردم.

به نظر می رسد:
1- جمله اول با جمله دوم و سوم در تناقض است. زیرا در جمله دوم مخالفان را خرافه گران نامیده و در جمله سوم مخالفان را عده ای شمرده که هنوز در دوران حجر می اندیشند و فکر می کنند! بدیهی است که این دو جمله با "ادب، کرامت و احترام" سنخیت ندارد؟ مگر قرار نبود دولت در برابر حتی مخالفان، سر تکریم و تعظیم فرود آورد؟
2- جمله چهارم نیز با جمله دوم و سوم در تناقض است. زیرا قرار بود اعتدال به معنای راهی میان افراط در طرد و تفریط در جذب دیگران باشد. آیا تعابیر توهین آمیز خرافه گرا و متحجر، مصداق اعتدال است یا در راستای جذب دیگران به کار می رود؟ و یا توهین است و در راستای طرد دیگران؟
3- تعریف ارائه شده از اعتدال، با این جمله رئیس جمهور درباره منتقدان خود نیز ظاهرا سازگار نیست: "مگر چه چیزی گفته‌ایم که برخی امروز برآشفته‌اند... دولت در این راه مصمم است چه کسی خوشش بیاید یا نیاید!"
یعنی اینکه برای انتقاد و منتقد ارزشی قائل نیستیم و همان راهی را می رویم که خود می پسندیم! چه کسی خوشش بیاید یا نیاید! آیا قرار نیست به نظر دیگران هم احترام گذاشته شود؟

به نظر می رسد: رئیس جمهور مطالب متناقض فوق را از روی عمد مطرح نکرده و احتمالا مشغله کاری و خستگی و جو مجلس جشن، موجب گردیده تا این مطالب متناقض مطرح شود و شاید ایشان ملتزم به لوازم جملات فوق نبوده است.