وبلاگ گوهر انسانیت نوشت:
یاد آن روزها به خیر! مردی بزرگ، رهبری الهی، دلسوز دین خدا و مردم و در ستیز با استکبار، امام خمینی (رحمت الله علیه) ندای "ارجعی الی ربک" را لبیک گفت و ملت خداجوی ایران و همه حق پرستان را در غمی جانکاه و دشمنان را در شادمانی نافرجام فرو برد. اما به لطف الهی، خلف صالح او، مردی از جنس خمینی، جداجوی و مردم دوست و خار چشم دشمنان، امام خامنه ای (دامت برکاته)، امامت و هدایت امت در مسیر صراط مستقیم انقلاب اسلامی را عهده دار گردید.
آن روزها دشمنان نظام با بغض و خشمی که نسبت به امام خمینی (ره) داشتند، با اطلاق عنوان "امام" بر خلف صالح او نیز دشمنی می ورزیدند، و حتی دوستان نیز با این تصور که عنوان "امام" خاص امام خمینی (ره) است، به کاربردن عنوان "امام" برای مقام معظم رهبری، برایشان سنگین بود! لذا در دعاها و شعارهای ملت در مراسم عمومی و پس از نمازهای جماعت، جمله "خامنه ای رهبر، به لطف خود نگهدار!" مطرح می گردید، که هنوز هم ادامه دارد.
از طرفی، آن روزها بحث مرجعیت مقام معظم رهبری نیز مطرح نبود که بعدها به خواست خداوند، مطرح گردید و امروزه مرجعیت مقام معظم رهبری، حضرت آیه الله العظمی خامنه ای (دام ظله) در صدر لیست مراجع تقلید قرار دارد.
بر اساس قانون رشد و تکامل، که شامل شعارها نیز می باشد، جا دارد که درباره این شعار نیز تجدید نظر شود.
در برخی از مجامع و مساجد که مردمان انقلابی و ولایتمدار حضور دارند، در دعا و شعار خود چنین می گویند:
"خامنه ای امام، مرجع عالی مقام، به لطف خود نگهدار!" 
این همان رشد و تکاملی است که در شعار چندین ساله پدید آمده است و جا دارد که در ترویج و گسترش آن سهیم باشیم. مگر ما به امامت و مرجعیت مقام معظم رهبری، حضرت آیه الله العظمی، امام خامنه ای (دام ظله) باور نداریم؟! پس شایسته است که باور خود را به شعارمان منتقل کنیم و با هم بخوانیم:
خدایا! خدایا! تا انقلاب مهدی از نهضت خمینی محافظت بفرما!
خامنه ای امام، مرجع عالی مقام، به لطف خود نگهدار!
رزمندگان اسلام، نصرت عطا بفرما!
آمین یا رب العالمین!