«کیان» که در حقیقت «ابوعَمره کیسان» نام دارد، یکی از نزدیکان مختار و از مقامات بلند پایه حکومتی او به شمار می رفت. از زمانی که به مختار پیوست و در قیام او نقش پیدا کرد از اهمیت بالایی برخوردار شد زیرا بسیار مورد اطمینان و اعتماد مختار بود.
اعتماد و اطمینان مختار به کیان تا جایی بود که ریاست انتظامات کوفه و فرماندهی شرطه های کوفه به او سپرده شد و در جریان برخورد با جنایتکاران کربلا به فرمان مختار، اموال بسیاری از این افراد را مصادره و بین ایرانیان مسلمانی که در عملیات قلع و قمع جنایتکاران کربلا شرکت داشتند تقسیم کرد و این یکی از خدمات قابل توجهی است که به حکومت مختار انجام داد. او از سوی مختار مأموریت برخورد و دستگیری و هلاکت جنایتکاران کربلا را بر عهده داشت و اشراف خائن کوفه که جنایتکاران اصلی کربلا بودند به شدت از نام او وحشت داشتند. آنها «کیان» را «باز شکاری» لقب داده که بر قاتلان اهل بیت علیهم السلام فرود می آید و آنها را به هلاکت می رساند و نابود می کند.
«کیسان» بسیار به مختار وفادار بود و تا پایان کار نیز با وی همراهی کرد و هنگام نبرد با «مصعب بن زبیر» که برای جنگ با مختار آمده بود، سرسختانه و فداکارانه در برابر دشمن ایستاد و در جریان این نبرد کشته شد.

در قسمت سی و پنجم فیلم مختار که امشب مشاهده کردیم، دیدیم که مشاوره خیانت آمیز یک عنصر مشکوک و تحت تاثیر قرار گرفتن فرمانده لشکر مختار به خاطر یک سوء ظن بیجا، یک فرمانده بزرگ و خدمتگزار به قیام مختار از دست رفت.
با دیدن صحنه امشب فیلم، به صحنه امروز جنگ قدرت در کشورمان اندیشیدم و از خود پرسیدم: آیا در هجمه های افراطی و اظهارات و اقدامات بعضا مشکوک امروز بر علیه دولت و ریاست جمهوری، احتمال مشاورت های خیانت آمیز و ... متصور نیست؟ نکند امروز هم دشمن کار خودش را بکند و پس از آنکه ضربه بر نظام وارد شد و خدمتگزارانی را از دست دادیم، به ندامت بنشینیم و آن وقت، کار از کار گذشته باشد!