هنگامی که در جنگ صفین، سپاه معاویه در برابر سپاه امام علی، علیه السلام، شکست خورد و در آستانه نابودی قرار گرفت، معاویه متوسل به حیله شد و برای نجات خود از نابودی و برون رفتن از وضعیت بحرانی که برایش حاصل شده بود، مسأله حکمیت و به اصطلاح «شورای ریش سفیدان» را مطرح نمود. مزدوران معاویه با استفاده از شگردهای مختلف و مرموز، مسأله حکمیت را جار زدند، کسانی هم که حکومت علوی را نمی خواستند، گرچه از معاویه نیز دل خوشی نداشتند، بخاطر کینه ای که از امام علی (ع) در دل داشتند، حکمیت را تأیید نموده و تبلیغ نمودند و ساده لوحان و خوش باوران کج فهم در سپاه امام علی (ع) نیز باورشان شد. در نتیجه، حکمیت را بر امام علی (ع) تحمیل نمودند و بدین وسیله از سقوط معاویه جلوگیری کرده و پایه های حکومت بنی امیه را استوار نمودند و با تحمیل این حکمیت، مصیبت های بزرگی نصیب مسلمانان شد که آثار آن تا قیامت باقی است. 
می گویند: تاریخ تکرار می شود!
دقیقا همین طور است.
دشمنان جمهوری اسلامی ایران، با برنامه ریزی های مرموز خود، توطئه کرده بودند که با استفاده از چهره های به ظاهر مسلمان و انقلابی و با استفاده از فرصت انتخابات ریاست جمهوری، کار نظام جمهوری اسلامی و ولایت فقیه را یکسره نمایند. ولی خداوند چنین نخواست و هوشیاری مقام معظم رهبری و ملت فهیم و غیور ایران، این توطئه را خنثی نمود.
دشمن شکست خورد و با تلاش های مذبوحانه، نتوانست شکست خود را جبران نماید. بنا بر این به حیله حکمیت و شورای برون رفت از بحران روی آورد. عوامل دشمن با ترفندها و شگردهای مرموز و با عنوان ایجاد وحدت و همدلی، به تبلیغ حکمیت پرداخته و می پردازند. برخی نیز که در بازی سیاست، به منافع شخصی و حزب و گروه خود می اندیشند، گرچه شاید دل خوشی از مطرح کنندگان اصلی حکمیت، یعنی دشمنان نظام، ندارند، اما به خاطر حقد و کینه های شخصی و حزبی که نسبت به رئیس جمهور منتخب مردم دارند، در شیپور حکمیت می دمند. برخی از ساده لوحان و خوش باوران معتقد به نظام نیز نه از روی غرض، بلکه از روی دلسوزی بیجا و از روی کج فهمی و عدم درک منظور واقعی دشمنان از طرح حکمیت، دل به آن بسته و خیال می کنند که با این کار، به جامعه و نظام خدمت خواهد شد. در حالی که طرح این مسأله و اصرار بر آن، به نفع دشمنان نظام جمهوری اسلامی ایران و خیانت به نظام، رهبری و مردم است.
آیا ایجاد وحدت و همدلی بین یاران امام علی (ع) و مزدوران معاویه ممکن و معقول بود؟ ایجاد وحدت و همدلی بین یاران نظام جمهوری اسلامی ایران و دشمنان و مزدورانشان چطور؟