در بین بسیاری از مؤمنان مرسوم است که در شب های ماه مبارک رمضان در جلسات قراءت قرآن و تفسیر و ... حضور یافته و به تقویت آموزه های دینی و اخلاقی خود پرداخته و بر معلومات دینی و مذهبی خود می افزایند، و این سنتی بسیار پسندیده، ارزشمند و سودمند است.

سیمای جمهوری اسلامی، در شب های ماه مبارک رمضان مراسمی را به نام «جشن رمضان» برگزار می نماید که نمی دانم چقدر با این سنت پسندیده همخوانی یا ناهمخوانی دارد و آیا اصلا می توان انتظار همخوانی داشت!؟

انبوهی از زنان و مردان، با قیافه های جور واجور، بزک کرده و غیر بزک کرده و... در سالن مراسم می نشینند و به سخنان مهمانان برنامه که از طیف های مختلف و غالبا از قشر بازیگر می باشند، گوش فرا می دهند و با شنیدن جک ها و گاه سخنان یاوه این و آن و خنده های مستانه مجری برنامه، بی هدف و گاه بی مزه، می خندند و چه بسا جلسه، رنگ لهو و لعب هم به خود می گیرد و کم تر رنگ خدایی دارد.

در جشن دیشب سیما، دو نفر روحانی هم مهمان برنامه بودند و به هنگام سخن آنان، سوت و هیاهوی بی منطق حاضران که بیانگر خوش نداشتن سخن آنان بود و می خواستند به این وسیله مانع ادامه سخنشان شوند، صحنه زشتی را ترسیم می کرد. این صحنه مرا به یاد صدر اسلام انداخت که وقتی پیامبر اکرم (ص) می کوشید پیام های الهی را به گوش مردم برساند، مردمان جاهل آن زمان با سوت و فریاد و هیاهوی بی منطق، مانع ادامه سخن آن مرد الهی می شدند و خود و دیگران را از شنیدن پند ها و پیام های الهی محروم می ساختند.

تأسف خوردم بر همخوانی و تشابه این دو صحنه و باز هم تأسف که چرا سیمای جمهوری اسلامی که به فرموده امام امت (ره) باید دانشگاهی باشد برای تقویت آگاهی و معرفت مردم، اینسان به بیهودگی می گذرد و در خدمت کسانی قرار می گیرد که حاصل تلاششان فرا تر از لهو و لعب نیست و امکانات فراوان ملت و وقت هزاران انسان حاضر در برنامه و صدها هزار بیننده را به بیهودگی و هرزگی  می گذرانند.

آیا وقت آن فرا نرسیده است که برای تبدیل صدا و سیمای جمهوری اسلامی به دانشگاه واقعی، فکری بشود و اندیشمندان دلسوز جامعه و مسؤولان نظام، برای اجرایی کردن این امر، همت نشان داده و راه عمل در پیش گیرند؟ به امید چنین روزی....